یکی از روش های تولید پارچه توری در صنایع نساجی، صنعت “بافندگی حلقوی تاری” است که در صنایع ایران اصطلاحا آن را صنعت “تریکوبافی” می‌نامند. سرعت تولید پارچه روی ماشین های مدرن این صنعت، به مراتب بیش از ماشین های بافندگی سیستم تار و پودی و همچنین روش های دیگر تولید پارچه در نساجی است. این صنعت یکی از منابع اصلی مصرف نخ های ممتد به خصوص نخ های نایلون، پلی استر، استات و ویسکوز رایون می باشد. اگر چه مقادیر زیادی پنبه و مقدار کمی نیز پشم و نخ های نایلون بریده شده در این صنعت مورد مصرف قرار می گیرند.

در بافت حلقوی تاری مخصوص پارچه های توری، حلقه های نخ در امتداد طول پارچه تشکیل می شوند. چون نخی که در پارچه های تاری و پودی در طول پارچه قرار می‌گیرد تار نامیده می شود، لذا به این روش از بافندگی حلقوی بافندگی حلقوی تاری گفته می شود، هر نخ در طول پارچه حلقه هایی را تشکیل می دهد حلقه هاي ايجاد شده در عرض پارچه نيز به هم متصل مي شوند تعداد سرنخ مورد نیاز برای بافت یک پارچه حلقوی تاری به عرض پارچه و تراکم عرضی حلقه های پارچه بستگی دارد برعکس روش حلقوی پودی که با چند بسته نخ امکان تولید پارچه میسر بود. در این روش به هزاران سر نخ احتیاج است. به همین خاطر در بافندگی حلقوی تاری نخ های موردنیاز برای بافت پارچه را بر روی چله هایی(قرقره هايي) می پیچند و به ماشین تغذیه می کنند.